Hiernaast op de foto ziet u twee stekelbaarsjes. Verscholen in het groen om niet te worden opgemerkt door een roofvis. Om aan voedsel te komen, moeten ze echter wel hun schuilplaats verlaten. Daarmee nemen ze het risico te worden gespot door een roofvis, die wel een stekelbaarsje lust. Laat je stekelbaarsjes in hun eentje naar voedsel zoeken, dan kun je ze indelen in twee types. De risiconemers die zo'n vijftig keer per uur hun schuilplaats verlaten en de risicomijders die niet verder komen dan zeventien keer per uur.Zet je een risiconemer en een risicomijder bij elkaar, dan zien we iets opmerkelijks. Dan trekken ze er samen vierenzestig keer op uit. Met als positief effect dat voor ieder afzonderlijk de kans op voedsel toeneemt. Samenwerken loont dus en lijkt zich volkomen vanzelf te ontwikkelen. Althans zonder een complex menselijk brein dat bewust en rationeel de samenwerking organiseert. Opmerkelijk is dat ook leiderschap zich vanzelf ontwikkelt. Want het stekelbaarsje, dat het meeste risico neemt, wordt gevolgd door degene die het risico mijdt. Zo ontwikkelt zich vanuit het samenwerken, als vanzelf, deze coöperatieve manier van leiderschap.
Current Biology 2009 'Social feedback and the emergence of leaders and followers'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten